Dr. Tahir Tamer Kumkale
tamer@kumkale.net
|
Kitaplarımdan seçmeler...
Amazon'da kitaplarım
|
| 23 yıl sonra 12 Eylül Askeri Harekatı'na genel bakış |
|
Bu yazımı Facebook'ta beğenmek veya bir arkadaşınıza göndermek (tavsiye etmek) için:
|
Tarihi olayları günün mevcut ve gelişen şartları içinde değerlendirmek yanlıştır. Bu bizi daima yanıltır ve istemediğimiz şartlara götürür. İşte bu bakımdan her olay gibi 12 Eylül 1980 Askeri Harekatına da gerçekleştirildiği dönemin ülkemizde ve dünyadaki ekonomik, sosyal, kültürel ve askeri koşulları göz önüne alınarak bakılmalıdır.
Bugün kendini 68 Kuşağı olarak adlandıran ve benimde içinde bulunduğum nesil için önemli bir yıldönümü. Bundan tam 23 yıl önce Türk Silahlı Kuvvetleri emir komuta zinciri içinde ülke yönetimine el koymuş ve Genelkurmay Başkanı ile Kuvvet Komutanlarından oluşan 5 kişilik kadro MİLLİ GÜVENLİK KONSEYİ adı altında tam üç yıl süre ile ülkeyi yönetmişti.
O gün doğanlar bugün 23 yaşındalar. Üniversiteyi yeni bitirdiler ve önlerindeki zorlu yaşam okulunun planlamasını yapıyorlar. O gün 10 yaşında olup olayları tam olarak anlayıp, kavrayacak yaşta olmayanlar bugün 33 yaşındadır ve artık ülke yönetiminde söz sahibidirler.
Türkiye; Dünyanın merkezinde yer alan stratejik konumu, enerji bölgeleri ile enerji ulaştırma yollarını kontrol eden coğrafyaya hakim oluşundan dolayı daima dış tehdit odaklarının menfaatlerinin kesiştiği ve çarpıştığı bir düğüm noktasında kalmaya mahkumdur. Bu yüzden 80 yıllık kısa Cumhuriyet tarihimizde, Gazi Mustafa Kemâl Atatürk dönemi de dahil olmak üzere anarşi, terör, isyan, iç çatışma, kardeş kavgası hiç eksik olmamıştır. Bölgede güçlü, kuvvetli, zengin, huzur ve refah dolu bir Türkiye istemeyen dış güçler bütün imkân ve kabiliyetlerini birleştirerek bu ülke insanının birbiriyle daima savaş halinde olmasını arzulamış ve bunun için elbirliği ile çalışmışlardır. Bu coğrafyada yaşayan insanımızın kaderi budur. Bu saldırılar biz güçsüz olduğumuz sürece durmaksızın devam edecektir. Bu gerçeği genç nesiller çok iyi kavramak zorundadır.
Her 12 Eylül yıldönümünde olduğu gibi, 23 yıl önce yönetime el koyan 5 Generalimizi faşistlikle, diktatörlükle suçlayan ve bu dönemi büyük bir baskı rejimi olarak niteleyen medya kalemşörleri bugün yine ayni şeyleri yazarak alışkanlıklarının devam ettiğini göstereceklerdir.
Artık tarihe mal olmuş günleri tarihçilere bırakmadan karalayan kalem sahiplerinin; ayni tarihçilerin, bu kişilerin 12 Eylül 1980 öncesi ve sonrasında askerleri yönetime el koyması için nasıl teşvik ettiklerini, ve sonrasında da şimdi ASKERİ CUNTA olarak adlandırdıkları 12 Eylül askeri yöneticilerine nasıl alkış tuttuklarını ve kendilerine kurtarıcı gözü ile bakıp methiyeler düzdüklerini de yazacaklarını bilmeleri gerekmektedir.
Evet. Askeri ihtilaller ülkelerin yönetiminde çare değildir ve olmamalıdır. Askerlerin işi devleti yönetmek değildir. "EN İYİ ASKERİ YÖNETİM, EN KÖTÜ DEMOKRASİ YÖNETİMİNDEN BİN KAT DAHA KÖTÜDÜR”. Bu söz 12 Eylül 2003 Türkiye’si için çok doğrudur. Çünkü bugünkü globalleşen bir ortamda yapılacak bir Askeri İhtilâl ve yönetime el koyma olayının gerekçelerini ne halka, ve nede dış dünyaya anlatabilmek mümkün değildir. Fakat geçmişte yaşanan olaylar o günün şartları altında değerlendirildiğinde bakış açılarının daha mantıki ve gerçekçi olacağı kesindir. Bugün ancak 12 eylül 1980 öncesi durumları doğrudan yaşayan bizim nesillerimiz olayları daha iyi değerlendirebilmektedir.
Toplumsal ve sosyal olayları şahıslara bağlı kılmadan çok geniş bir perspektif ile ele almak gerekir. Olayların yarar ve zararlarının görülmesi uzun zamana bağlıdır. Bu bakımdan 12 Eylül 1980 Harekâtı'nın iyi ve kötü yanlarını tarihçilere bırakıp aklımızda kalan birkaç yönünü hatırlatmak istiyorum.
1980’li yıllarda içinde bulunduğumuz her alandaki aciz durumumuza ; 60'lı yıllardan başlayarak anarşi ve terör faaliyetleri yüzünden daima kapalı bulunan okullarımızdan iyi tahsil alamayan ve ülkeyi şu anda bütün unsurları ile yöneten bizim nesillerimizin sebep olduğunu söylemem yanlış bir değerlendirme olmaz. Ama 1980 sonrası Milli Eğitim sistemimizdeki bütün aksaklıklara rağmen eğitim ve öğretim faaliyeti tam 23 yıldır her seviyede kesintisiz olarak , Atatürk İlke ve İnkılâpları doğrultusunda sürdürülmüştür.
Yeni yetişen evlâtlarımızın bizim nesillerimizden çok daha kaliteli ve yeterli eğitim aldıklarına inanıyorum. Bunların iyi sonuçlarının ise ancak bir 10 yıl sonra görüleceğini de biliyor ve mutlu geleceğe güveniyorum.
12 Eylül öncesi adeta askeri yönetimi bağıra bağıra çağıran korkunç anarşi ve kaos ortamını anlatabilmek, o ıstıraplı günleri kalemle tasvir edebilmek mümkün değil. Ancak yaşayanlar bilir.
İşte hemen akla geliveren yaşanmış birkaç kötü örnek;
-İşçiler, memurlar, öğrenciler, sendikalar, polisler, hakimler, savcılar bölünmüşler ve bütün mesailerini birbirlerini ortadan kaldırabilmenin planları ile geçiriyorlar.
-Halkın tamamı kamplara bölünmüş, birbirini kırmak ve ortadan kaldırmak için silahlanmış. Kurtarılmış köyler, mahalleler, kurtarılmış kazalar ve iller meydana gelmiş. Bu kurtarılmış bölgelerde devlet hakimiyeti tamamen kalkmış, Sıkıyönetim İdaresine rağmen devlet buraları örgüt hakimiyetine terk etmiş. Türk bayrağı yerini kızıl ve yeşil bayraklara bırakmış. Atatürk’ün yerini, Stalin, Lenin,Mao, Enver Hoca ile Humeyni almış.
-Terzi Fikri adında bir gafil kişi, bu devleti tanımadığını bildirerek Ordu’nun Fatsa ilçesinde kendi adına Halk Cumhuriyetini ilan etmiş ve yöre halkına Sovyetler Birliğine bağlılık yeminleri ettiriyor.
-Günde her yaştan kadın, erkek, genç, yaşlı demeden ortalama 30 kişi terörist saldırılarda hayatını kaybediyor. Bir yıl içinde terör grupları tarafından öldürülen ve yaralananların sayısı Sakarya Meydan Muharebesindeki zayiatımızdan daha büyük. Bu terör kurbanlarının içinde üzerine 30 kurşun sıkılan altı aylık bebekler, en namlı gazeteciler, belediye başkanları, profesörler, Jandarma Genel Komutanları, bakanlar, milletvekilleri ve hatta Nihat ERİM gibi başbakanlar dahi var.
-İşçiler ekmek yedikleri fabrikalarını, işyerlerini ateşe veriyorlar. Yakıyorlar. Yıkıyorlar.
-Okullarımız ve bütün üniversitelerimiz kapalı. Eğitim bütün yurtta durmuş. Bugün iftiharla başarılarını seyrettiğimiz üniversitelerimiz tamamen anarşi ve teröre teslim olmuş. Harabe haline gelmiş sınıf ve amfiler ile yakılan kütüphanelerdeki kitap ve dokümanların resimleri gazete sayfalarını dolduruyor.
-Yurdun her tarafında ilan edilen sıkıyönetim anarşi ve terörü önleyemiyor. Ülkenin her tarafında hava karardıktan sonra sokağa çıkma yasağı ilan edilmiş. Şehirlerimiz terkedilmiş mekanlar haline gelmiş. İnsanlarımız değil birbirinden, kendi gölgesinden dahi korkar hale dönüşmüş.
–İki Meclisli TBMM altı aydır bir aday ismi etrafında uzlaşamadığı için ülkemiz vekil Cumhurbaşkanı ile idare ediliyor.
-Günümüzde birbiri ile çok iyi anlaştığı görülen ECEVİT, DEMİREL, ERBAKAN ve Merhum TÜRKEŞ liderliğindeki partililer hiç bir konuda anlaşamıyorlar, uzlaşamıyorlar. Bir araya gelemiyorlar ve sadece bu ortamın müsebbibi olarak birbirlerini suçluyorlar.
-Her an nerenin bombalanacağı ve nerenin yakılacağı bilinmiyor. Camcılar, çerçeveciler cam takmaya yetişemiyor.
-Üretim tamamen durmuş. Benzin yok. Sigara yok. Sana yağı yok, Ekmek yok. Isınacak kömür yok. Karaborsa ve fiyat anarşisi kontrol edilemiyor.
-Durdurun bu kanı, düzeltin bu anarşik ortamı diye haykıran ve bütün sıkıntıları yaşayan halkın sesini dinleyen makam yok.
İşte bütün bunlar ilk anda aklıma gelen ve tarafımdan yaşanmış birkaç örnek. Ama daha fazlasını öğrenmek isteyenler için gazete ve dergilerimizin arşivleri açıktır. Bugün ülkeyi bu durumdan çıkartan ve halka lâyık olduğu huzur ve güven dolu ortamını sağlayan Türk Silahlı Kuvvetlerini karalamaya çalışanlara tarihçiler gerekli cevabı zamanı gelince vereceklerdir.
Demokrasiler için gerçekten istenilmeyen bir yönetim olmasına rağmen; milli hislerin, milli şuur ve ihtiyaçların, ülkemizin geleceğine ilişkin kaygıların, ümit ve bekleyişlerin doğrultusunda; kanunların kendisine tanıdığı yetkilere dayanarak, komuta kademesinin kontrol ve denetiminde gerçekleştirilen "BAYRAK HAREKATI" ile gelen 12 EYLÜL ASKERİ YÖNETİMİ can güvenliği hiç kalmamış olan halkımızdan tasvip ve destek gördü. Dost ve müttefik ülkelerde ilgi ile izlendi ve genellikle anlayışla karşılandı.
Bayrak Harekatı'ndan sonra; Bakanlar Kurulu görevini üstlenen 5 Komutanın oluşturduğu Milli Güvenlik Konseyine ve Konsey Genel Sekreterliğine çeşitli kurum ve kuruluşlar ile sivil toplum örgütlerinden ülke sorunları hakkında görüşler, raporlar, çözüm önerileri, kanun taslakları gönderilmiştir. Bunları gönderenler içinde ihtilal sonrası dönemlerde Parti Başkanı, Bakan, Milletvekilliği ve hatta Başbakanlık yapanlar mevcuttu.
Gelen bütün önerilerin ortak noktası; bu harekatı onaylamaları ve kendiliklerinden harekâtın icraatına bir şeyler katabilme niyet ve arzularıydı. Bu düşünceler 12 Eylül yönetimince dikkatle incelenmiş ve çoğu kısa süre içinde uygulama alanına geçirilmiştir. Kütüphanelerimiz ve arşivlerimiz meraklıları tarafından incelenmeyi bekleyen o günlerin çalışmalarına ait pek çok dokümanla doludur.
1983 Kasımında Genel Seçimler yapılıp normal düzene dönüldüğünde; ' BAYRAK HAREKATI' nı en çok eleştirenler ve bu eleştirilerden prestij, oy ve çıkar sağlamaya çalışanların; siyasi geleceklerini, ilmi ve idari kariyerlerini ve hatta varlıklarını bu harekâtın yapılmasına borçlu olanlar arasından çıktığına şahit olunmuştur.
Bu insanlar devlet hayatında, bürokraside, eğitimde, yönetimde daima kısır ve bağnaz çekişmeler içerisinde kalarak yaptıkları büyük hataları, devletin varlık ve bütünlüğü ile milletimizin birlik ve beraberliğine karşı işledikleri ağır suç ve davranışları; bu harekatı eleştirmek, yapılanları küçük göstermek ve hatta yok saymak suretiyle örtme, hafızalardan silme imkan ve fırsatlarını elde ettiler.
Bugün, 23 yıl sonra; BAYRAK HAREKATI’ nı zorunlu kılan yıkıcı, bölücü, yok edici, kardeş kanı dökücü; devletimizi, cumhuriyetimizi ve necip milletimizi büyük risk ve tehlikeler altına sokan ve varlığını tehdit eden korkunç eylemler tamamen unutuldu. 12 Eylül Yönetimini kapsayan üç yıl içinde; devlet yönetiminde, kamu ve hukuk düzeninde, toplumumuzun siyasi, sosyal, ekonomik, kültürel, bilim ve teknolojideki önemli gelişmeleri tamamen göz ardı edildi. Yıllardır çalışmayan sivil yönetim yüzünden dağ gibi biriken sorunların çözümü için, hiç bir yönetimin göze alamadığı hususları insan üstü çabalarla ortaya konarak, güncelliği, gerçekçiliği ve geçerliliği halâ devam eden yasal düzenlemelerde unutturulmak istendi.
Bugün basınımızın isim sahibi bazı kalemşörleri elbirliği etmişçesine o günlere ve o günlerin yöneticilerine ağır saldırılarda bulunmaktadır. Fakat bu gazeteci kardeşlerimizin unutmaması gereken bir önemli husus vardır. Arşivlerde halâ o günkü yönetime ithâf ettikleri methiyeleri duruyor. Halkımız artık bunları iyi tanıyor ve pek ciddiye de almıyor. Sonuç olarak; Türkiye artık askeri dönemleri bir daha açmamak üzere kapatmıştır.
Askeri yönetimler bir daha gelmeyecektir. Gelmemelidir. Çünkü dünyanın şartları çok değişmiştir. Tek kanallı siyah -beyaz devlet televizyonundan yüzlerce televizyon, binlerce radyo, bilgisayar, internet ve cep telefonu devrine girilmiştir. Türkiye geri dönüşü olmayan globalleşme ortamına ayak uydurmuştur. Günümüz Türkiye’sinde bir askeri ihtilâlin hiç bir mantıkî sebebi bulunamaz ve artık halkın desteği de alınamaz.
Bu husus zaten TS K Komuta Kademesince her fırsatta dile getirilmektedir. Konuya bu açıdan yaklaşarak, O günlerin şartları içinde gerçekleştirilen ve halkın her kesiminden destek bulan 12 EYLÜL BAYRAK HAREKATI’ nı tarihçilere ve tarihe terk edelim.
Ama o günlerden alacağımız pek çok ders olduğunu bilerek araştıralım, inceleyelim.
Dr. Tahir Tamer Kumkale
13 Eylül 2003 Cumartesi |
|
|
